Klasyczne włoska pizza pieczona jest w piecu opalanym drewnem dębowym. Ciasto, sos pomidorowy, mozarella i bazylia. Taką właśnie pizzę przygotował kucharz Raffaele Esposito w 1889 w Neapolu dla królowej Włoch Małgorzaty Sabaudzkiej. To od jej imienia podstawową pizzę nazywamy margheritą.
W 2009 pizza "neapolitańska" została zastrzeżona przez Komisję Europejską jako wyrób tradycyjny z certyfikatem TSG.
Wikipedia rozróżnia 3 typy pizzy :
- Pizza neapolitańska (pizza napoletana) – oryginalna pizza neapolitańska jest wytwarzana z lokalnych składników takich jak pomidory San Marzano, które rosną na polach wulkanicznych na południe od Wezuwiusza, i mozzarelli z mleka bawolic (mozzarella di bufala campana), która jest robiona z mleka krów wypasanych na bagnach Kampanii i Lazio w półdzikich warunkach. Zgodnie z zasadami wytwarzania tego gatunku pizzy, mąka musi być typu 0 lub 00 (ewentualnie mieszanką tych dwóch rodzajów), ciasto jest wytwarzane z użyciem neapolitańskich drożdży lub drożdży browarnianych. Aby uzyskać najlepszą jakość, zastosowana mąka powinna być wysoko proteinowa (bardziej nadaje się do tego celu mąka chlebowa niż tortowa). Ciasto powinno być wyrabiane ręcznie lub z użyciem wolnoobrotowego miksera. Gdy ciasto wyrośnie, powinno zostać uformowane tylko rękami, bez użycia wałka lub innych przyrządów mechanicznych. Grubość ciasta nie może przekraczać 3mm. Pizza musi być pieczona przez 60-90 sekund w temperaturze 485 °C w piecu opalanym drewnem dębowym. Po wypieczeniu powinna być chrupiąca, krucha i aromatyczna. Pizza neapolitańska ma status "gwarancji tradycyjnego specjału" we Włoszech. Status ten ogranicza jej podawanie do trzech wariantów:
- pizza marinara, która zawiera pomidory, czosnek i oregano oraz oliwę z pierwszego tłoczenia (większość pizzerii w Neapolu dodaje do tego rodzaju również bazylię);
- pizza Margherita, zawierająca pomidory, plasterki mozzarelli, bazylię oraz oliwę z pierwszego tłoczenia;
- pizza Margherita extra, która zawiera pomidory, mozzarellę z Campanii (w okrągłych plasterkach), bazylię oraz oliwę z pierwszego tłoczenia.
- Pizza typu Lazio – dostępna w wielu częściach Włoch jako pizza na wynos o grubości ciasta od 1 do 2 cm (taka pizza jest zazwyczaj pieczona w kuchenkach elektrycznych) oraz jako pizza serwowana w restauracjach (posiada cieńszy placek, wypiekana jest na ogół w piecach opalanych drewnem).
- Pizza sycylijska – pizza z grubym ciastem o prostokątnym kształcie, podawana z sosem pomidorowym, serem i wybranymi dodatkami.
- Pizza biała (pizza bianca) – nie zawiera sosu pomidorowego, lecz sos biały, najczęściej na bazie mleka lub pesto. W Rzymie określenie pizza bianca odnosi się do zapieczonego chleba z dodatkiem oliwy z oliwek, soli i sporadycznie z liśćmi rozmarynu.
Mój przepis na pizzę
Ciasto:przeznaczam 1 szklankę mżki na osobę
Porcja na 4 osoby:
4 szklanki mąki
pół kostki drożdży piekarskich
łyżka soli
ciepła woda
pół łyżeczki cukru
Z drożdży, 3/4 szklanki ciepłej wody, cukru i 3 łyżek mąki robię zaczyn. Jak podrośnie wlewam do reszty mąki z solą, dolewam tyle ciepłej wody, żeby powstało zwięzłe, ale nie za bardzo zbite ciasto. Wyrabiam 1 - 2 minuty. Odstawiam aż urośnie - podwoi pierwotną objętość.
Wyrabiam jeszcze raz.
Wałkuję cienkie placki (na ok. 2 mm).
Sos:
puszka pomidorów krojonych lub koncentrat pomidorowy
zioła (świeże lub suszone)
3 ząbki czosnku, przepuszczone przez praskę
pół szklanki oliwy z oliwek (niekoniecznie)
Mieszam wszystko, smaruje placki.
Dodatki:
Na pewno ser - żółty lub mozzarella, oliwki, pieczarki, wędlina (szynka albo salami).
Piekę w piekarniku, ok. 35 minut - trzeba doglądać, żeby nie spalić, ale spód nie może też być blady.
I gotowe - mniam!!!
